Recenzja gry
Alter A.I.L.A. Genesis - NeoK
(Preki)
data wydania: październik 2010
maker: 2k3
gatunek: rpg
DOWNLOAD
Ostatnim razem pisałem o grze Alter A.I.L.A. - przeciętnym, lecz dopracowanym tytule jRPG w klimatach science-fiction. W recenzji tej wspominałem też, że gra zyskała remake, wydany 10 października 2010 roku (czyli równe 10/10/10!), o czym pisałem na łamach Tsukuru Archive. Wspomniałem też, że owy remake zamiata nie tylko oryginał, ale wszystkie gry RPG stworzone w RM2003, jakie do tej pory widziałem. Czy Alter A.I.L.A. Genesis, bo taki jest tytuł remake'u, naprawdę jest warta świeczki? O tym dlaczego, znajdziecie w recenzji.
W przeciwieństwie do oryginału, fabuła Genesis jest już liniowa i stara się połączyć elementy wszystkich ścieżek fabularnych w jedną całość, i z tego względu nie brakuje zwrotów akcji. Preludium do niej wygląda jednak podobnie - protagonista imieniem Leon zostaje osadzony w kolonii więziennej Stynx, gdzie musi walczyć o własne przetrwanie. Wewnątrz tego miejsca nawiąże różne znajomości i sojusze - mniej lub bardziej dziwne. Ponadto wszystkie postacie mają już nadane imiona zamiast "kolorowych" kryptonimów. Jedyne, co mogę zarzucić fabule tej gry, to nagminne użycie motywu "deus ex machina", czyli ratowania bohaterów w podbramkowej sytuacji przez zewnętrzną siłę lub osobę. Nie pasowała mi też jedna z postaci, która (jak sam autor przyznaje) została wrzucona jako grywalna tylko ze względu na fakt, że występowała w tej roli w oryginalnej grze. Ale która to postać - zostawiam wam do odkrycia. Zaś reszta osobistości została na potrzeby liniowej fabuły totalnie zmieniona - ich przeszłość, cechy charakteru, powiązania z innymi osobami, umiejętności, etc. Są bardziej żywe i zróżnicowane niż to miało miejsce w oryginale, a ich motywy nie ograniczają się do zwyczajnego "uciec od imperium" czy "zniszczyć opozycję".
Prawdziwą esencją tej gry jest jednak jej mechanika. NeoK wycisnął wszystko, co się da z podstawowego systemu walki RM2003. Starcia z wrogami są bardzo strategiczne i tłuczenie klawisza akcji prędzej doprowadzi do skutku odwrotnego niż wygrana. Każda z postaci posiada zestaw zróżnicowanych umiejętności, w przeciwieństwie do jednej unikalnej, tak samo każda z nich posiada na stałe przydzieloną broń, i nie zawsze jest to broń palna. Ekwipunek dzieli się na następujące kategorie: Sync, Wear, Gear oraz Mode. Sync odpowiada za statystyki postaci oraz dodatkowe efekty - chociażby ustawienie wartości uszkodzeń na stałe, zmiana atrybutu ataku bądź wzmocnienie pewnych umiejętności. Przedmioty z tej kategorii dzielą się na Single oraz Dual Sync, te drugie zajmują obydwa sloty w ekwipunku. Wear to zwyczajnie pancerz, Gear to przedmioty wzmacniające dany atrybut ataku lub automatycznie nakładające statusy na postać - zarówno negatywne jak i pozytywne, np. regeneracja HP kosztem osłabienia MND. Wisienką na torcie są jednak przedmioty Mode. Każdy jeden określa, w jaki sposób dana postać działa w walce, i tu wypada wyjaśnić w końcu, co jest takiego unikalnego w systemie walki Alter A.I.L.A. Genesis.
Aby wykonywać umiejętności, postacie zazwyczaj używają zarówno punktów AP jak i EX. Gdy postać zdobędzie 5 EX oraz odpowiednią ilość AP, może wykonać swój najsilniejszy atak, jednakże pośrednie opcje również się na coś zdają, i poleganie wyłącznie na najlepszym ataku nie jest wskazane. Zasadniczo co rundę dostaje się 1 EX i 1 AP, co można zmienić przydzielając odpowiedni Mode dla postaci. Jednak aby nie było tak lekko, przedmioty te są podzielone na 4 poziomy - te z najwyższego poziomu oprócz dawania sporego przyrostu AP/EX na rundę, zabierają też sporą porcję HP. Odpowiedni dobór ekwipunku może przesądzić o wygranej lub przegranej walce. Oprócz tego do dyspozycji zarówno gracza jak i wrogów są tak zwane Field Effects. Gdy przedmiot tego typu zostaje użyty, wywoływany jest efekt oddziałujący na wszystkich uczestników walki, który można kontrować nakładając pozytywne statusy bohaterom, co daje kolejną płaszczyznę strategii w walce. Jednak z drugiej strony, wrogowie działają dokładnie na tych samych zasadach, więc trzeba mieć się na baczności i starać się ich osłabiać, zwłaszcza bossów, którzy niespodziewanie mogą zebrać EX oraz je efektywnie wykorzystać na drużynie, często kończąc walkę. Na uwagę zasługuje jeszcze samo wywoływanie starć z wrogami. Jest to odmiana znienawidzonych przeze mnie losowych walk - po określonym czasie nad głową postaci pojawia się wykrzyknik, który zmienia barwy. Zielony oznacza, że można wejść do walki z zaskoczenia po naciśnięciu klawisza akcji, żółty - zwyczajne wejście do walki, czerwony - walka z wrogiem jest nieunikniona. Jest to ciekawy kompromis między klasycznymi losowymi walkami a grupami wrogów na mapie, choć ci pojawiają się w pewnych momentach gry na potrzeby fabuły. Jednak jak zostało to opisane powyżej, walki w tej grze to sama przyjemność, i nie trzeba nawet nabijać poziomów doświadczenia aby przejść dalej.
Graficznie Alter A.I.L.A. Genesis wygląda diametralnie inaczej (i lepiej) od swojego poprzednika. Pierwszą, rzucającą się w oczy różnicą są mapy z widokiem z boku, zrobione przede wszystkim na bazie grafik zripowanych z serii Megaman X. Wyszły one znacznie lepiej, niż klasyczne mapy z widokiem z góry, typowe dla gier z RM. Nie ma też mowy o lipnie wyglądających grafikach postaci rodem z generatora Charas - z uwagi na zupełnie inny styl map autor postarał się także o odpowiednie do nich grafiki postaci, które mają niesamowite animacje podczas walki, zwłaszcza podczas używania najsilniejszych ataków, przed którymi pokazuje się wizerunek postaci na całym ekranie. Scenki fabularne zostały tym razem przedstawione jako ilustracje w stylu panelów komiksowych, co jest wielką odmianą od skaczących po ekranie zdarzeń. Pod względem audio również jest lepiej, gdyż tym razem cała muzyka jest w formacie wav/mp3 i składają się na nią głównie utwory z różnych anime (chociażby Toward The Terra, Lyrical Nanoha) czy muzyka grupy j-rockowej MOVE w wersji instrumentalnej. Taka mieszanka muzyczna, wraz z komiksowymi (lub quasi-mangowymi) przerywnikami nadaje grze klimat rodem z anime. Przy czym autor zadbał, aby rozmiar archiwum z grą nie przekraczał 100 megabajtów, co często jest problemem z produkcjami mającymi ścieżkę dźwiękową w formacie wav/mp3.
Czy o czymś zapomniałem? A no tak - gra zawiera, oprócz zasadniczej części fabularnej, także mnóstwo bonusów do odkrycia. Po świecie gry porozrzucane są tzw. "shards", które należy przekazać Jokerom, którzy w zamian za nie przekażą nowe umiejętności postaciom oraz odblokują bonusowe postacie, których nie można było kontrolować wcześniej. Oprócz tego dwie nowe lokacje, w tym jedna z bardzo przytłaczającym klimatem wprost wyjętym z horroru sci-fi. I rzecz jasna masa bonusowych bossów, do których trzeba się porządnie przygotować, gdyż są wyjątkowo bezlitośni. Po pokonaniu prawdziwej formy końcowego bossa dostaje się też dostęp do pewnych ciekawych niespodzianek, które są przedmiotami wyrzuconymi z zasadniczej gry, ale jakie są to niespodzianki - odkryjcie sami.
Prawdziwą esencją tej gry jest jednak jej mechanika. NeoK wycisnął wszystko, co się da z podstawowego systemu walki RM2003. Starcia z wrogami są bardzo strategiczne i tłuczenie klawisza akcji prędzej doprowadzi do skutku odwrotnego niż wygrana. Każda z postaci posiada zestaw zróżnicowanych umiejętności, w przeciwieństwie do jednej unikalnej, tak samo każda z nich posiada na stałe przydzieloną broń, i nie zawsze jest to broń palna. Ekwipunek dzieli się na następujące kategorie: Sync, Wear, Gear oraz Mode. Sync odpowiada za statystyki postaci oraz dodatkowe efekty - chociażby ustawienie wartości uszkodzeń na stałe, zmiana atrybutu ataku bądź wzmocnienie pewnych umiejętności. Przedmioty z tej kategorii dzielą się na Single oraz Dual Sync, te drugie zajmują obydwa sloty w ekwipunku. Wear to zwyczajnie pancerz, Gear to przedmioty wzmacniające dany atrybut ataku lub automatycznie nakładające statusy na postać - zarówno negatywne jak i pozytywne, np. regeneracja HP kosztem osłabienia MND. Wisienką na torcie są jednak przedmioty Mode. Każdy jeden określa, w jaki sposób dana postać działa w walce, i tu wypada wyjaśnić w końcu, co jest takiego unikalnego w systemie walki Alter A.I.L.A. Genesis.
Aby wykonywać umiejętności, postacie zazwyczaj używają zarówno punktów AP jak i EX. Gdy postać zdobędzie 5 EX oraz odpowiednią ilość AP, może wykonać swój najsilniejszy atak, jednakże pośrednie opcje również się na coś zdają, i poleganie wyłącznie na najlepszym ataku nie jest wskazane. Zasadniczo co rundę dostaje się 1 EX i 1 AP, co można zmienić przydzielając odpowiedni Mode dla postaci. Jednak aby nie było tak lekko, przedmioty te są podzielone na 4 poziomy - te z najwyższego poziomu oprócz dawania sporego przyrostu AP/EX na rundę, zabierają też sporą porcję HP. Odpowiedni dobór ekwipunku może przesądzić o wygranej lub przegranej walce. Oprócz tego do dyspozycji zarówno gracza jak i wrogów są tak zwane Field Effects. Gdy przedmiot tego typu zostaje użyty, wywoływany jest efekt oddziałujący na wszystkich uczestników walki, który można kontrować nakładając pozytywne statusy bohaterom, co daje kolejną płaszczyznę strategii w walce. Jednak z drugiej strony, wrogowie działają dokładnie na tych samych zasadach, więc trzeba mieć się na baczności i starać się ich osłabiać, zwłaszcza bossów, którzy niespodziewanie mogą zebrać EX oraz je efektywnie wykorzystać na drużynie, często kończąc walkę. Na uwagę zasługuje jeszcze samo wywoływanie starć z wrogami. Jest to odmiana znienawidzonych przeze mnie losowych walk - po określonym czasie nad głową postaci pojawia się wykrzyknik, który zmienia barwy. Zielony oznacza, że można wejść do walki z zaskoczenia po naciśnięciu klawisza akcji, żółty - zwyczajne wejście do walki, czerwony - walka z wrogiem jest nieunikniona. Jest to ciekawy kompromis między klasycznymi losowymi walkami a grupami wrogów na mapie, choć ci pojawiają się w pewnych momentach gry na potrzeby fabuły. Jednak jak zostało to opisane powyżej, walki w tej grze to sama przyjemność, i nie trzeba nawet nabijać poziomów doświadczenia aby przejść dalej.
Graficznie Alter A.I.L.A. Genesis wygląda diametralnie inaczej (i lepiej) od swojego poprzednika. Pierwszą, rzucającą się w oczy różnicą są mapy z widokiem z boku, zrobione przede wszystkim na bazie grafik zripowanych z serii Megaman X. Wyszły one znacznie lepiej, niż klasyczne mapy z widokiem z góry, typowe dla gier z RM. Nie ma też mowy o lipnie wyglądających grafikach postaci rodem z generatora Charas - z uwagi na zupełnie inny styl map autor postarał się także o odpowiednie do nich grafiki postaci, które mają niesamowite animacje podczas walki, zwłaszcza podczas używania najsilniejszych ataków, przed którymi pokazuje się wizerunek postaci na całym ekranie. Scenki fabularne zostały tym razem przedstawione jako ilustracje w stylu panelów komiksowych, co jest wielką odmianą od skaczących po ekranie zdarzeń. Pod względem audio również jest lepiej, gdyż tym razem cała muzyka jest w formacie wav/mp3 i składają się na nią głównie utwory z różnych anime (chociażby Toward The Terra, Lyrical Nanoha) czy muzyka grupy j-rockowej MOVE w wersji instrumentalnej. Taka mieszanka muzyczna, wraz z komiksowymi (lub quasi-mangowymi) przerywnikami nadaje grze klimat rodem z anime. Przy czym autor zadbał, aby rozmiar archiwum z grą nie przekraczał 100 megabajtów, co często jest problemem z produkcjami mającymi ścieżkę dźwiękową w formacie wav/mp3.
Czy o czymś zapomniałem? A no tak - gra zawiera, oprócz zasadniczej części fabularnej, także mnóstwo bonusów do odkrycia. Po świecie gry porozrzucane są tzw. "shards", które należy przekazać Jokerom, którzy w zamian za nie przekażą nowe umiejętności postaciom oraz odblokują bonusowe postacie, których nie można było kontrolować wcześniej. Oprócz tego dwie nowe lokacje, w tym jedna z bardzo przytłaczającym klimatem wprost wyjętym z horroru sci-fi. I rzecz jasna masa bonusowych bossów, do których trzeba się porządnie przygotować, gdyż są wyjątkowo bezlitośni. Po pokonaniu prawdziwej formy końcowego bossa dostaje się też dostęp do pewnych ciekawych niespodzianek, które są przedmiotami wyrzuconymi z zasadniczej gry, ale jakie są to niespodzianki - odkryjcie sami.
Więc czemu się tak ekscytuję Alter A.I.L.A. Genesis? Tak, jakby to była jedyna gra tego typu? Przecież jest sporo RPG zrobionych w RM2003, które mają jakiś smaczek, to "coś" w sobie, co sprawia że wyróżniają się ponad innymi. Wciąż większość tych tytułów wygląda dość amatorsko, a czasami mechanika, pomimo tego że wyszukana, sprawia wrażenie niespójnej i "drewnianej" (choćby w oryginalnej Alter A.I.L.A., co zadecydowało o powstaniu remake'u). Natomiast opisywany przeze mnie tytuł to absolutnie profesjonalna robota, na poziomie dorównującym klasycznym hitom ze złotej ery gatunku konsolowych jRPG na SNESa i PSX. Pozycja obowiązkowa dla nie tylko miłośników science-fiction, ale przede wszystkim dla szanującego się fana jRPG.
PLUSY:
-post-apokaliptyczny klimat
-solidna, linowa fabuła
-kompletnie przebudowany system walki RM2003
-mapy w stylu side-scroller
-strategiczne walki
-dopracowanie
-wspaniała grafika
-wspaniała muzyka w całej grze
-mnóstwo bonusów do odkrycia
MINUSY:
-za dużo deus ex machina w fabule
FABUŁA: 5/6
GRAFIKA: 6/6
KLIMAT: 6/6
MUZYKA: 6/6
MECHANIKA: 6/6
PLUSY:
-post-apokaliptyczny klimat
-solidna, linowa fabuła
-kompletnie przebudowany system walki RM2003
-mapy w stylu side-scroller
-strategiczne walki
-dopracowanie
-wspaniała grafika
-wspaniała muzyka w całej grze
-mnóstwo bonusów do odkrycia
MINUSY:
-za dużo deus ex machina w fabule
FABUŁA: 5/6
GRAFIKA: 6/6
KLIMAT: 6/6
MUZYKA: 6/6
MECHANIKA: 6/6
ŁĄCZNA OCENA: 6-
